Critique of Shaykh Aḥmad al-Aḥsāʾī’s Theory on the Entailment of Existence and Essence Concerning Good and Evil Human Actions

Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor, Department of Philosophy and Theology, Shahed University, Tehran, Iran.

2 Assistant Professor, Department of Theology, Faculty of Humanities and Sport Sciences, Gonbad-Kavoos University, Gonbad-Kavoos, Iran(Corresponding Author)

Abstract

Shaykh Aḥmad al-Aḥsāʾī, from an ontological standpoint, posits that the root of free will lies in existence (wujūd) and essence (māhiyyah). As an advocate of the primacy of the two principles (aṣālat al-aṣlayn - the “primacy of the two principles,” namely existence and essence), he maintains that existence (wujūd) necessitates virtuous behavior, while essence (māhiyyah) inclines toward malevolent behavior; the deliberation between good and evil, and the subsequent choice of one over the other, is precisely what constitutes free will (ikhtiyār). Furthermore, Aḥsāʾī considers existence to be an act of God (fiʿl bi al-dhāt ḥaqq taʿālá) and attributes essence to God indirectly (bi al-ʿaraḍ). Therefore, though valid, the attribution of evil and wickedness to God is not essential. Aḥsāʾī also justifies the issue of human will and its relationship with God by grounding the existential subsistence of human beings and their actions in God, while simultaneously maintaining human power to perform or abandon such actions. The present research, compiled through documentary methods and processed through analytical and logical methods, critically examines Aḥsāʾī’s theory regarding the explanation of human will and its relationship to God’s power.

Keywords

Main Subjects

References

قرآن کریم
ابن‌بابویه، محمد‌بن‌علی. (۱۳۷۸). عیون أخبار الرضا علیه السلام. تهران: نشر جهان.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۴۰۴ق). التعلیقات (عبدالرحمان بدوی، مصحح). قم: مکتبة الاعلام الاسلامی.
احسائی، احمد‌بن‌ذین‌الدین. (۱۴۲۶). شرح الفوائد فی حکمة اهل البیت (ع) (راضی ناصر سلمان احسائی، مصحح). بیروت: مؤسسه فکر الأوحد.
احسائی، احمد‌بن‌ذین‌الدین. (۱۴۲۷). شرح العرشیة (صالح احمد، مصحح). بیروت: مؤسسه البلاغ.
احسائی، احمد‌بن‌ذین‌الدین. (۱۴۲۸). شرح المشاعر (توفیق ناصر، مصحح). بیروت: مؤسسه البلاغ.
احسائی، احمد‌بن‌ذین‌الدین. (۱۴۳۲). جوامع الکلم (صالح احمد الدباب، مصحح). بیروت: مؤسسه شمس هجر.
احسائی، احمد‌بن‌ذین‌الدین. (۱۴۳۲). شرح الفوائد (توفیق ناصر، مصحح). بیروت: مؤسسه الأحقاقی للتحقیق و الطباعة و النشر.
احسائی، احمد‌بن‌ذین‌الدین. (2005). القضاء و القدر (توفیق ناصر، مصحح). بیروت: مؤسسه الأحقاقی للتحقیق و الطباعة و النشر.
سبزواری، ملاهادی. (۱۳۶۹-۱۳۷۹). شرح المنظومة (حسن حسن‌زاده آملی، مصحح). تهران: نشر ناب.
سبزواری، ملاهادی. (۱۳۸۳). اسرار الحکم (کریم فیضی، مصحح). قم: مطبوعات دینی.
سهروردی، یحیی‌بن‌حبش. (۱۳۷۳). حکمة الاشراق (هانری کربن، مصحح). تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى.
صدرالدین‌شیرازى، محمد‌بن‌ابراهیم. (۱۳۶۰). الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة. تهران: مرکز نشر دانشگاهى.
صدرالدین‌شیرازى، محمد‌بن‌ابراهیم. (1981). الحکمة المتعالیة فى الأسفار العقلیة الأربعة (با حاشیة علامه طباطبائى) (ج ۹). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
طباطبایی، سیدمحمدحسین. (۱۳۸۳). نهایة الحکمة (غلامرضا فیاضی، مصحح و معلق). قم: مرکز انتشارات مؤسسه‌ی آموزشی پژوهشی امام خمینی.
طوسى، محمد‌بن‌الحسن. (۱۴۱۱). مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد. بیروت: مؤسسة فقه الشیعة.
فیض‌کاشانی، محمدمحسن. (۱۳۴۱). کلمات المحققین. قم: ناشر مشخص نیست.
فیض‌کاشانى، محمد‌محسن. (۱۴۶). الوافی. اصفهان: کتابخانه امام أمیر المؤمنین على علیه السلام.
کلینى، محمد‌بن‌یعقوب. (۱۴۰۷). الکافی. تهران: دار الکتب الاسلامیة.

Files

Share

How to cite

Statistics