Examination of the Theological and Philosophical Components of Creation and Emanation from Ibn Sina’s Perspective

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor, Department of Philosophy and Mysticism, Al-Mustafa International University Research Institute. Qom, Iran(Corresponding Author).

2 Associate Professor, Department of Philosophy, Higher Education Complex of Wisdom and Religions, Al-Mustafa International University, Qom, Iran.

Abstract

The process of creation and the emanation of multiplicity from the Source of Existence, along with the relationship between unity and multiplicity, has been a central concern for theologians and a complex debate among the Mashshāʾī (Peripatetic), Ishrāqī (Illuminationist), and Ḥikmat al-Mutaʿāliyah (Transcendent Theosophy) schools. While all these schools acknowledge the reality of the Source, they differ in explaining how multiplicity emerges and its connection to the religious concept of creation. This research explores the theological and philosophical components of creation in Ibn Sīnā’s thought and examines how his theory of the emanation of multiplicity from unity aligns with the religious theory of creation. Using a descriptive-analytical method, the study aims to clarify Ibn Sīnā’s understanding of creation and emanation, presenting a cosmology rooted in his perspective. It is based on the hypothesis that his view of creation and emanation originates from the foundations of Mashshāʾī philosophy while also incorporating theological dimensions influenced by religious teachings on creation. This distinguishes his view from those of Aristotle and Plotinus. Ibn Sīnā explains the relationship between objective and existential truths and the Truth (Ḥaqq Taʿālā) using key concepts such as divine attributes (ṣifāt ilāhiyyah) and causality (ʿilliyyah). The aim of this research is to explore Ibn Sīnā’s system of creation and emanation, highlighting the cosmology that emerges from his perspective. By affirming creation through divine attributes, causality, and the principle of al-Wāḥid (the One), Ibn Sīnā identifies the First Emanated (al-Ṣādir al-Awwal) as the First Intellect (al-ʿAql al-Awwal) and the source of multiplicities. He also incorporates the agentive and volitional nature of the cause into the emanation process.

Keywords

Main Subjects

References

قرآن کریم
ابراهیمی‌دینانی، غلامحسین. (۱۳۶۵). قواعد کلی فلسفی در فلسفه اسلامی. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۶۳). المبدأ و المعاد (عبدالله نورانی، اهتمام). تهران: مؤسسه‌ی مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۶۴). نجات. تهران: مرتضوی.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۶۶ق). الحدود. تهران: سروش (انتشارات صدا و سیمای ج. ا. ا).
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۷۱). المباحثات. قم: انتشارات بیدار.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۷۵). الاشارات و التنبیهات (ج ۳). قم: نشر البلاغة.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۷۹). التعلیقات (عبدالرحمن بدوی، مصحح و مقدمه). قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۳۸۷). الالهیات من کتاب شفا. قم: بوستان کتاب.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (۱۴۳۰ق). برهان شفا (ابراهیم مدکور، تصدیر و مراجعه). قم: ذوی‌القربی.
ارسطو. (۱۳۶۶). مابعد الطبیعة (شرف‌الدین خراسانی، مترجم). تهران: نشر گفتار.
افلوطین. (۱۳۶۶). تاسوعات (دوره آثار افلوطین) (ج ۱ و ۲، محمد‌حسن لطفی، مترجم). تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.
افلوطین. (۱۴۱۳ق). اثولوجیا. قم: انتشارات بیدار.
آشتیانی، میرزا مهدی. (۱۳۸۸). اساس التوحید. تهران: انتشارات هرمس.
بهشتی، احمد. (۱۳۹۱). غایات و مبادی (ترجمه نمط ۶ اشارات). قم: بوستان کتاب.
مصباح‌یزدی، محمدتقی. (۱۳۸۶). شرح الهیات شفا (ج ۵). قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
مطهری، مرتضی. (۱۳۷۰). درس‌های الهیات شفا (جلد اول). تهران: حکمت.

Files

Share

How to cite

Statistics