The Analysis of the Qur'an's communicative method of answering with the doubters

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant professor, PhD in Islamic philosophy and theology, member of the academic staff of the Department of Islamic Studies, Faculty of Literature and Humanities, Yasouj University, Yasouj, Iran

2 Assistant professor, 4th level of the seminary, faculty member of the Islamic Sciences and Culture Research Institute, Qom, Iran

Abstract

One of the most important tasks of Kalam is to answer the theological doubts and strengthen the religious beliefs of the society. One of the most frequent contents of the Qur'an is theoretical and practical answers to doubts. In order to answer and clear the doubt, the Holy Quran is never satisfied with a theoretical answer, but in addition to using the elements of proof, it always organizes a communication beyond the theoretical answer not only in behavior but also in words, so that in addition to explaining the fallacies and errors of the doubters, dispels the doubt. The present study is conducted with the aim of explaining the Qur'an's communicative method of answering with the doubters, so that in addition to inferring from the verses of the Quran the various methods of its communication with the doubters, a practical model for dispelling and resolving the doubts is presented. The research method is descriptive-analytical, the research data has been collected through document review and analyzed with a qualitative approach. The research community is the text of the Quran and the other documents and narrations related to the objectives of the research have been used as explanatory and supplementary documents. Findings: the communication of the Qur'an with the doubters is verbal, behavioral and a combination of speech and behavior any of which are exercised by an appropriate model. Choosing the type of communication also depends on three components of the audience: 1. Obstinacy; 2. Questioning; 3. guidableness and unguidableness.

Keywords

References

  • قرآن کریم

    • ابن بابویه، محمدبن­علی(1362)، الخصال، قم: جامعه مدرسین.
    • افقی، داوود و رضا برنجکار(1401)، «بررسی کاربست شاخصه‌های پاسخگویی مؤفّق در پاسخ‌های قرآن به شبهات اعتقادی»، تحقیقات کلامی، ش 37، ص 102-85.
    • بهمنی، سعید(1394)، منطق پاسخ­دهی قرآن، چ 1، قم:پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
    • برنجکار، رضا(1391)، روش‌شناسی علم کلام، قم: دارالحدیث.
    • خنیفر، حسین و مژده پورحسینی(1385)، مهارت‌های زندگی، قم: مرکز نشر هاجر.
    • درستی، حسن، رنجدوست، شهرام و علی ایمان‌زاده(1401)، «فرایند شکل­گیری سواد ارتباطی در مدارس جمهوری اسلامی ایران»، پژوهش­های ارتباطی، ش 29، ص 169-131.
    • راغب اصفهانی، حسین بن محمد(1322)، المفردات فی غریب القرآن، تهران:‌ محمد سید گیلانی.
    • طباطبایی، سیدمحمّدحسین(1417)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه‏ مدرسین حوزه علمیه.
    • ــــــــــــــــــــــــــــــ(1374)، ترجمه تفسیر المیزان‌، قم‌: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
    • فیاض لاهیجی، عبدالرزاق(1426)، شوارق الالهام، تهران: موسسه امام صادقG.
    • محمدی، رضا(1390)، «شیوه‌شناسی پاسخگویی به سؤالات و شبهات دینی- زمینه‌های پیدایش شبهه»، نشریه پیام، ش 108.
    • مصطفوى، حسن(1368)، ‌التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، چ1، ‌تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌.
    • مظفر، محمدرضا(1379)، المنطق، قم: نشر دارالتفسیر (اسماعیلیان).
    • نراقی، ملا احمد(1375)، معراج السعاده، قم: انتشارات هجرت.
    • نراقی، ملامهدی، جامع السعادات(1388)، ترجمه کریم فیضی، قم: انتشارات قائم آل محمدQ.
    • Merriam-Webmaster Dictionar
    • https:/ / public-psychology.ir/ 1396/ 08/ communication

Files

Share

How to cite

Statistics